Veel thema’s in het Oude Testament zijn terug te herleiden op geschriften zoals het Sumerische Gilgamesh epos en het Babylonische scheppingsverhaal, en zijn erin terecht gekomen toen het Oude Testament werd geschreven tijdens de Babylonische ballingschap in de 7^e eeuw BCE. Dit is al lang bekend. Waarom dan toch nog een nieuw boek over dit onderwerp? Dit boek gaat verder dan de bestaande boeken en geeft een geheel nieuwe, woord voor woord interpretatie van de eerste drie hoofdstukken van Genesis, waarbij de hele tekst een samenhangende betekenis krijgt, in lijn met geschiedenis, antropologie en biologie. Deze nieuwe interpretatie is prozaïsch en tegelijk poëtisch, soms schokkend, soms onthullend, af en toe geestig, soms ontluisterend, maar altijd verhelderend. De tekst is nu logisch, niet-religieus, historisch correct en uiteindelijk ook optimistisch en positief en maakt het ook voor niet-wetenschappers aannemelijk dat de twee scheppingsverhalen uit de Bijbel gebaseerd zijn op Sumerische voorbeelden. Het eerste hoofdstuk van Genesis behandelt de geschiedenis van Sumerië tot aan de 21^e eeuw BCE; de tweede en derde hoofdstukken vertellen een opmerkelijk verhaal over het menselijk lichaam, geboorte, opvoeding, besmettelijke ziektes en liefde.

Dit boek vervangt de klassieke vertaling van de eerste, belangrijkste zin van Genesis: “In het begin schiep god de hemel en de aarde” door een nieuwe, seculiere tekst, met daarin “dijk en aarde”. Om tot deze nieuwe interpretatie te komen moesten ook een aantal moderne vertalingen van Sumerische teksten ter discussie worden gesteld, en het Sumerische pantheon opnieuw ingedeeld, dus vanuit de hoek van de Sumeriologen zal dit niet zomaar geaccepteerd worden. Echter, als deze drie hoofdstukken inderdaad zijn overgenomen van Sumerische voorbeelden, laat dit boek niet alleen licht schijnen over Genesis, maar ook over Sumerië en hebben we daarmee enkele belangrijke Sumerische teksten toegevoegd aan het reeds omvangrijke literaire Corpus Sumerica. En als de conclusie klopt dat het Sumerische origineel van hoofdstuk 2 en 3 dateert van ongeveer 3000 BCE, levert dit ook nog het alleroudste verhaal ter wereld, een stuk ouder dan Gilgamesh en een nieuwe datering van de tijd dat “Adam en Eva” leefden.

Dit is geen wetenschappelijk boek, want voor echte wetenschap moet iedere stelling bewezen worden, terwijl een deel van de nieuwe verzen alleen gebaseerd is op mijn gevoel voor logica, taal en tekstinterpretatie. Voor bijbelwetenschappers, waarvan sommigen hun hele werkende leven wijden aan de bestudering van één enkel woord uit de Bijbel, is het lastig om afstand te nemen en de interpretatie van drie hele hoofdstukken volledig om te gooien zoals in dit boek wordt gedaan. Ik hoop daarom dat ik met dit boek ook enkele wetenschappers enthousiast maak voor een nieuwe benadering.

En, vragen mensen mij, waarom moest dit boek geschreven worden? Wie zit hierop te wachten? Vernietig je niet heel veel moois, door het veilige fundament van het geloof in een schepping onderuit te halen? Ik denk dat spiritualiteit, en een juiste omgang van mensen met elkaar, niet af zou moeten hangen van wat er tweeënhalf duizend jaar geleden foutief is vertaald. Wij mensen maken zélf uit hoe spiritueel we zijn. En daarbij is het goed als we ons realiseren dat alle spiritualiteit die wij mensen hebben, dus inclusief de Bijbel, door mensen is gemaakt en dat die Bijbel dus nooit een absolute, onfeilbare waarheid kan bevatten.